XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
ZelebrekerixakBekoitzai bere gustua eitten laga bihar jako.
Bai jauna.
Hau da benetako libertadia eta gizalegia.
Izan be oso gusto diferentiak dauzkagu.
Txoonpio-k garbi asko azaldu zeban asunto hau.
Bihetza ipurdixan sartu eta gero, txupau eitten ei zeban.
- Baiña Txoonpio! Zer zikintkerixa dok hori?
- Bakoitzak bere gustua, mutil, bakoitxak bere gustua.
- Hi,
- Eta hiriak kanposantua!
- Kanposantua? Zer ba?
- Dana (h)ilez beteta dagolako.
Bai jauna.
Elebitasuna martxan dagola.
Udan plaiarako autobusak urtetzen dabe Bergatik eta ikusi zein anuntzio agertu zan
Bazan beti jaleo billa ibiltzen zan kerten kankaillu bat, aitza bezelakotxe mutikotia bera.
Behin
- Hi, haizkora mutur! Hik begiratu egin dostak, kabuen zortzi! Hori etxotsat nere amai be permititzen!
- Nik hiri begiratu?
- Bai, urte kanpora bi hostixa emon bihar dostat eta!
- Bi hostixa? Hi ez hago burutik sano, lehenenguakin lurrian najaok eta.
- Zer esan dosk medikuak?
-
- Hidropresia ez, hik
Mondrauetar harek pentzaroian gorputzaldi eder ederra San Juan ostian, Ulgor-eko
Badakizue zela esaten
- Sarrera bat mesedez
Handik puntuko:
- Emoidazu beste sarrera bat.
Bost minutu baino lehenago:
- Ekarridazu beste bat, kaguen zotz!
- Baiña, baiña zetan gabitz? lehen be emon dotsut pa?
- Bai, baiña atian dagon kalamidade horrek denak apurtzen dosta eta....
- Aurten etzatak ezer tokau
Hurrengo urtian be...
- Nik zeukeat malapatie.
Aurten e xentimoik ez.
Lagun batek preguntau ei zotsan.
- Jokatze al dek?
- Jokau? jokau ein ber al da?.
Gau baten badator
Apurtxo bat eranda be bai, itxuria, eta Aierdiko zubizan, Blausta! zuzenian errekara.
Oinezko batek ikusi ei eban eta laguntzera joan jakonian han topau zeban
- Zer moduz zare?
- Ni ondo, baiña bestia? Lehenengo pasau zan autua geldittu eta Zentrora eruan zeben.
- Nun da bestia, bestia, bestia...! esaten ei zeban etengabe, ahopian.
Bonberuei parte emon, inguruko baserrittarrei abizua pasau eta linternak eta farolak hartuta, hibaixa aztertzen hasi ei zien
Bi egunien jardun zeben, sasi artiak, presak eta iñundienak erregistatzen, baina alperrik.
Han ez zan iñon arrastorik.
Eskerrak bere onera etorri zanian,